Fot. Wojciech Jantos
W sobotę 11 lipca 2015 r. w kościele pod wezwaniem św. Jana Apostoła i Ewangelisty w Koźminku Marta i Emil wypowiedzieli sakramentalne "tak". Panna Młoda wyglądała jak prawdziwa księżniczka. Zaskakującym i wzruszającym dla mnie momentem zaślubin okazało się odtworzenie nagrania z przesłaniem Ojca Świętego Jana Pawła II do nowożeńców.
Przez dwa dni bawiliśmy się w "Zameczku" w Emilianowie. Trudno określić styl architektoniczny tego domu weselnego. Najciekawiej prezentuje się boczna wieża oktagonalna. Z pewnością obiekt spełnia wszystkie wymagania do organizowania w nim wielkich imprez okolicznościowych. Przestronne sale restauracyjne, wielki parkiet dla tancerzy i przytulne zaplecze hotelowe sprawiają, że, pomimo tłumu gości, każdy może odnaleźć przestrzeń dla siebie. Na pochwałę zasługuje obsługa. Kelnerzy zdawali się czytać w naszych myślach. Żałuję, że mój wróbelkowaty żołądek nie pozwolił mi skosztować wszystkich serwowanych przysmaków. Potraw przygotowano tak wiele, że mój przydział wystarczyłby mi na miesiąc. Dodatkową zaletą tego miejsca jest bezpośrednie sąsiedztwo przyrody na tyłach budynku. Mogliśmy posłuchać ptasich koncertów w brzozowym lasku i żabiego akompaniamentu unoszącego się nad okolicznymi stawami.
Moje różowe majteczki chyba się spodobały, skoro otwierały szpaler winnych prezentów. Niepotrzebnie obawiałam się wywołania zgorszenia, bo na brak poczucia humoru w Wielkopolsce nikt nie narzeka. Rodzina Marty i rodzina Emila przyjęły nas jak swoich bliskich krewnych.
O! Witam u nas;)) To moje mniej/więcej rodzinne strony;))) Szczęścia życzę Młodej Parze;)
OdpowiedzUsuń