Tutorial zwierzak z papierowej wikliny

Nie czuję się ekspertem w dziedzinie papierowej wikliny. Rurkami bawię się dopiero od trzech miesięcy, a moim nauczycielem jest wyłącznie moja wyobraźnia. Wiklinowe cudaki wymyśliłam niechcący, planując we wstępnej koncepcji wyplatanie jajek do wielkanocnych koszyków. Niedoskonałość ich kształtów podczas eksperymentów uruchomiła całą serię skojarzeń i tak powstały pierwsze figurki. Zgodnie z zasadami fizyki, raz puszczona w ruch fantazja porusza się ruchem niejednostajnie zmiennym, więc moja kolekcja papierowych przedstawicieli fauny rozrosła się w zaskakującym tempie, co możecie obejrzeć we wcześniejszych postach:

kurczaki, zajączki i baranki wielkanocne,

zając,

żabka,

kolczatka,

świnka,

jeżyk,

piesek,

myszka,

rybki.

W mojej głowie oczywiście ścieżki wydeptują już nowe zwierzątka. Nie wiem, czy Wam podoba się mój pomysł, ale moim przyjaciołom bardzo. Porywają kolejne figurki w ciągu kilku minut od publikacji zdjęcia. Poniżej pożegnalne fotografie zbiorowe. A dla tych, którzy wolą krętą drogę niż pójście na łatwiznę i sięganie po produkty gotowe, przygotowałam tutorial.

Potrzebne materiały, sprzęt i narzędzia:
- pomalowane rurki z papierowej wikliny
- klej "Magic"
- nożyczki
- klamerki do bielizny
- bezbarwny lakier w sprayu
- ewentualnie według uznania: gotowe oczka, koraliki, kawałki kolorowej tekturki lub pomalowanego papieru


Splot nie jest skomplikowany, a dla czytelności mojej instrukcji użyłam różnokolorowych rurek. Zazwyczaj używam jednego koloru bazowego, a barwne dodatki doklejam dopiero przy wykańczaniu pracy. Do malowania rurek wykorzystuję pigment budowlany lub mieszankę kawy i mąki. Farbę nakładam gąbką.

1. Przygotowuję 4 rurki. W tym przypadku: czarną, brązowo-żółtą, czerwono-niebieską i zielono-różową.

2. Sklejam na środku 3 rurki w kształcie gwiazdki sześcioramiennej. Doklejam na zewnętrzną rurkę czwartą rurkę równolegle do rurki środkowej nad rurką wewnętrzną.

3. Pierwszą wewnętrzną rurkę (czerwoną) odginam nad dwoma sąsiednimi (nad czarną i brązową, równolegle do różowej), przeciwnie do ruchu wskazówek zegara. Uzyskanie konkretnego kształtu zależy wyłącznie od kąta odgięcia. Im bardziej odginam rurkę na zewnątrz, tym szersza w tym miejscu będzie figurka. Analogicznie: im bardziej odginam rurkę do środka, tym figurka będzie węższa. Uwaga! Nie sugerujcie się obecnością na zdjęciach klamerki do bielizny - nie jest potrzebna. Uznałam, że ładniej będzie wyglądać niż moja ręka. Przydaje się natomiast, kiedy trzeba na chwilę odłożyć wyplatanie.

4. Trzecią rurkę (brązową) odginam nad dwoma sąsiednimi (nad czerwoną i brązową, równolegle do niebieskiej).

5. Czwartą rurkę (różową) odginam nad dwoma sąsiednimi (nad brązową i niebieską, równolegle do żółtej).

6. Piątą rurkę (niebieską) odginam nad dwoma sąsiednimi (nad różową i żółtą, równolegle do zielonej).

7.  Szóstą rurkę (żółtą) odginam nad dwoma sąsiednimi (nad niebieską i zieloną, równolegle do czarnej).

8. Siódmą rurkę (zieloną) odginam nad dwoma sąsiednimi (nad żółtą i czarną, równolegle do czerwonej).

9. Drugą rurkę (czarną) odginam nad dwoma sąsiednimi (nad zieloną i czerwoną, równolegle do brązowej).

10. Powtarzam wszystkie czynności, począwszy od punktu 3, a więc pierwszą wewnętrzną rurkę (czerwoną) odginam nad dwoma sąsiednimi (nad czarną i brązową, równolegle do różowej). Powtarzam wszystkie sploty kolejno według powyższego schematu.

12. W celu wykonania większej (wyższej lub dłuższej) figurki, dokładam rurki do kończących się, wsuwając rurkę do środka kolejnej.

13. W celu zakończenia pracy, wklejam kończące się rurki do środka figurki.

14. Zbyt długie rurki przycinam nożyczkami lub zostawiam jako bazę do wykonania uszu, ogonów lub płetw.

15. Doklejam oczka - gotowe lub zwinięte z rurki na kształt dropsa. W podobny sposób zwijam noski, natomiast w przypadku figurek stojących - zwijam z rurki większego dropsa i doklejam na dole jako okrągłą podstawkę. Jako oczka, noski, różki, dzióbki lub pyszczki można wykorzystać także koraliki albo tekturkę. Pozostałe elementy, takie jak kolce czy wąsy najczęściej robię z pomalowanego papieru skręconego na wykałaczce. Niektóre części - uszy, płetwy, ogonki - oplatam rurką na bazie innej, odpowiednio zgiętej rurki i doklejam do figurki.

16. Na koniec pracę zabezpieczam bezbarwnym lakierem w sprayu. Do wykonania małej rybki zużyłam w sumie 5 rurek (4 rurki bazowe + 1 dodatkowa do oplecenia płetw). Natomiast duża rybka powstała z 12 rurek (4 rurki bazowe + 7 rurek dokładanych + 1 na płetwy).

Mam nadzieję, że udało mi się w przejrzysty sposób opisać, jak wyhodować sobie wiklinowego stworka. W razie pytań lub wątpliwości pozostaję do Waszej dyspozycji. Liczę na to, że będziecie się chwalić swoimi zwierzakami. Chętnie posłucham też Waszych sugestii, jakie cudaki chcecie zobaczyć u mnie.