Fort reditowy 7 Bronowice

Udało mi się skraść ostatnie słońca promienie, leniwie wylegujące się na galicyjskich cegłach. Niedługo po tym najpiękniejszym zakątku Bronowic pozostaną jedynie wspomnienia i żółknące fotografie, gdyż planistyczne wizje urzędników przewidują w tym miejscu betonowe blokowisko. Żal tego urokliwego miejsca...

Szaro-buro

kocie życie

siedem razy

wymruczane

nagle znika

własne ścieżki

w mroku nocy

wydeptane

zarastają

dziura w sercu

solą smutku

posypana

ciągle krwawi

gorzkie żale

za głaskaniem

odebranym

pozostają

śpieszmy się kochać koty

tak szybko przechodzą

przez płot kociego raju

Finlandia

Smutek mnie ogarnął tak wielki, że aż nieopisywalny, przytłaczający, bolesny. Umarła moja kotka, która przez wiele lat wypełniała radością mój dom. Znalazłam ją w ogródku, koło jej ukochanej deseczki, każdego dnia z czułością rzeźbionej pazurkami. Zgasła tak niespodziewanie, jakby zła czarownica zamieniła ją w kamień.

Miała na imię Finlandia, chociaż przeważnie zwracałam się do niej bardziej pieszczotliwie: Finka, Fineczka, Finusia... Zazwyczaj eksponowała swoje cechy anielskie, ale zdarzało się jej rozrabiać i wtedy otrzymywała przydomek Śfinka. Teraz nawet tych najzłośliwszych kocich psot mi brakuje. Napoleon przytula się do mnie mocno i mruczy pocieszanki, lecz widać, że on też tęskni za swoją przyjaciółką. Nie wiem, kiedy uda mi się zacerować tą dziurę w sercu.

Orfeusz i Eurydyka

W niedzielę 20 października br. przeniosłam się w świat barokowej muzyki. Christoph Willibard Gluck skomponował operę na miarę hollywoodzkiej produkcji. Baśń muzyczna "Orfeusz i Eurydyka" ma charakter dualny - harmonijnie łączy w sobie elementy operowe oraz baletowe. Treść libretta oparto na greckim micie, jednak klasycznie tragiczne zakończenie zostało tutaj zastąpione afirmacją miłości. Przedstawienie w Operze Krakowskiej wyreżyserował Giorgio Madia.

Orfeusz rozpacza po nagłej śmierci swojej żony. Przybywa do niego Amor i budzi w nim nadzieję na ożywienie ukochanej. Stawia jednak warunek. Młodzieńcowi nie wolno spojrzeć na małżonkę, co Eurydyka odczytuje jako wygaśnięcie uczucia. Zakazany owoc zwykle wydaje się najsłodszy. Ale to jedno niewinne spojrzenie wystarczy, aby utracić najdroższą osobę na zawsze. Bogowie jednak potrafią okazać miłosierdzie i finał wypełnia serca widzów wiarą w miłość.

Każda z postaci opery ma swój odpowiednik na planie baletowym. Pierwsza część spektaklu, wypełniona żalem i goryczą, wydaje się nużąca. Po przerwie na scenie wybucha ogień prawdziwych emocji i właśnie dla nich warto wybrać się na to widowisko. Niestety, w Operze Krakowskiej obowiązuje zakaz fotografowania, więc nie mogę zilustrować swoich wrażeń.

Ankieta rozdawajkowa

Kolejne przesyłki z prezentami z mojej poprzedniej rozdawajki już są gotowe i po weekendzie ruszą do swoich nowych właścicieli. Brakuje mi jeszcze kilku adresów, więc proszę moje zwyciężczynie o uzupełnienie. Zaczynam robić upominki dla następnych osób na liście, a dla Was mam zadanie bojowe.

Niedługo zaproszę Was na kolejne candy, w którym cztery osoby zostaną nagrodzone. Wszystkie upominki będą fioletowe. Do wygrania będzie TEN KAPELUSZ i filcowany naszyjnik widoczny na zdjęciu. Szukam pomysłu na pozostałe dwa podarunki.

A teraz zadanie dla Was. Napiszcie mi, co najbardziej chciałybyście dostać: kolczyki, bransoletkę, naszyjnik czy broszkę. Podpowiedzcie mi też, jaka technika Wam się najbardziej podoba: filcowanie, szycie, wire wrapping, makrama, decoupage czy może coś upcyklingowego.

Biżuteria upcyklingowa - makrama na nakrętkach

Uwielbiam w codzienności odnajdywać twórczą inspirację. Nawet najzwyklejsze butelki po napojach okazują się dla mnie źródłem biżuteryjnych elementów. Dzięki plastikowym nakrętkom udało mi się ponownie wynaleźć koło. Z jednej strony, szukałam pomysłu na utrzymanie geometrii w makramowych splotach. Z drugiej zaś, motywowało mnie moje dążenie do perfekcji w tworzeniu pary identycznych kolczyków. 

A zatem spójrzcie, co urodziło się w mojej głowie i jaki moje dłonie nadały tej idei kształt. Niektóre z tych prac pokazywałam co prawda już wcześniej, przy okazji prezentacji zawartości paczek wymiankowych. Jednak zbiorcze zestawienie lepiej ilustruje moją koncepcję.

Zaproszenie na kalejdoSLOT!

To już dziesiąta edycja krakowskiego festiwalu SLOT Fest. Podczas dwudniowej imprezy zapowiada się kontakt z mozaiką kultur: od krajów islamskich po Syberię, z przystankami w Iranie i na Kaukazie, zajezdnią w Turcji i podróżą w cygańskim taborze. Szczegółowy program wydarzenia dostępny jest na stronie organizatorów, a poniżej przedstawiam oficjalny plakat.

Dla mnie oczywiście najciekawsza jest część artystyczna, ale nie zabraknie rozrywki dla pasjonatów innych dziedzin. Zapraszam 26 i 27 października na krakowski Kazimierz do Staromiejskiego Centrum Kultury Młodzieży przy ul. Wietora 13/15.

Zaproszenie na spotkanie robótkowe

W najbliższą sobotę, 19 października 2013 r., w krakowskim klubie osiedlowym Borsuczek odbędzie się spotkanie osób, które odnajdują swoją pasję w rękodziele. Wstęp wolny, ale tradycyjnie przynosimy ze sobą coś na ząb. Zapraszam od 16:00 do 19:00 na ul. Borsuczą 12 (na I piętrze w pawilonie).

Wernisaż wystawy Dariusza Mląckiego

W piątek, 11 października 2013 r., udało mi się zajrzeć na jeszcze jeden wernisaż. W Otwartej Pracowni otwarto wystawę zatytułowaną "Pejzaż-Wnętrze-Zewnętrze". Autorem obiektów zgromadzonych w galerii jest Dariusz Mlącki. Tym razem to nie ściany stały się głównym nośnikiem dzieł sztuki, ale podłoga. Wystawa potrwa do 4 listopada.

Z Dariuszem Mląckim 

Dariusz ukończył warszawską Akademię Sztuk Pięknych. Według niego bezcenną wartość stanowi możliwość prezentacji swoich prac w miejscach niekomercyjnych, a więc przestrzeni bezkontekstowej. Tłumaczy to jego sentyment do Otwartej Pracowni, przekładający się na trzecią indywidualną wystawę w tej galerii.

Dariusz Mlącki                Michał Hankus

Na pierwszy plan wysuwa się pozorna mroczność instalacji. Przedmioty precyzyjnie oklejone czarną dratwą kojarzą się ze śmiercią: monochromatyczne rozsypane szczątki, trumna, wieżyczka. A jednak artysta zdecydowanie odcina się od takiej ponurej interpretacji swojego dzieła, uwypuklając znaczenie wspomnień z dzieciństwa, tęsknotę za nimi i ukrytą nadzieję.

Jako najciekawszy element uznałam kopertę z pedanterią wyklejoną kryształkami. Ten pierwiastek żeński łagodzi żałobny wydźwięk monumentalnej konstrukcji zajmującej centralną część sali. Jedyne zaprezentowane na tej wystawie tradycyjne płótno również przedstawia zaklejoną kopertę. W opozycji do dominującej na ekspozycji czerni stoi (a raczej wisi) popielata skrzyneczka z makietą leśnej zieleni.

Podoba mi się to podprogowe oddziaływanie, charakterystyczne dla sztuki Darka. Wyzwala podskórne emocje, zmusza do refleksji. Wystawa nie pozostaje we wnętrzu galerii, ale wychodzi za widzem i towarzyszy mu niczym cień, namolnie wręcz pytając, jaki jest pejzaż jego duszy. Może pewnego dnia zwizualizuję mój własny?

Przydasiowo

Podczas moich nocnych wędrówek po wirtualnej przestrzeni natrafiłam na mały sklepik "Przydasiowo". Trudno sobie wyobrazić, że w globalnej sieci można zachować rodzinny i swojski charakter sprzedaży. Bazarek przypomina tradycyjne targowisko. Można tam znaleźć również półprodukty do rękodzieła, a nawet autorskie projekty właścicieli. Dostępne są też gotowe przedmioty ręcznie wykonane i rozmaite drobiazgi do domu. Z okazji otwarcia można na blogu wygrać piękne nagrody. Zapraszam w sklepowe podwoje i na blogową rozdawajkę.

Wernisaż wystawy Kornela Janczego

W piątek 11 października 2013 r., w ramach projektu Pasmo Kontrolne, w Galerii Dolnej Bunkra Sztuki otwarto wystawę zatytułowaną "I inni". Autorem instalacji jest absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie Kornel Janczy. Ekspozycja powstała jako efekt połączenia struktury siatki kartograficznej z wynikami badań szacującymi średnią wysokość ludzkiego wzroku. Wystawa dostępna będzie do 10 listopada.

Z Kornelem Janczym

Artysta zadaje istotne pytania: czy warto być człowiekiem statystycznym i czy taki w ogóle istnieje. Siatka, rozciągnięta na uśrednionej wysokości wzroku, okazuje się znakomitą metaforą dla sztucznie tworzonych granic i powszechnej tendencji do generalizacji. Na pochwałę zasługuje również pedanteryjne wręcz wykonanie. A jednak, moim zdaniem, projekt wydaje się niedokończony. Dylematy zawisły w próżni. Zabrakło punktów odniesienia. Wykres pozbawiony danych nie obrazuje klasyfikacji i staje się nieczytelny. Ekspozycji nie można zatem oglądać w samotności. Dopiero wypełnienie przestrzeni różnorodnością tłumu może ukazać zarys koncepcji autora. Osobiście nie mieszczę się w statystykach. Uśredniony poziom wzroku, czyli 165 cm, to wymiar całości mojej osóbki. Nie przeszkadza mi jednak, że odstaję od normy. 

Metamorfoza

Każda kobieta ma wiele twarzy. Wpływ na wygląd zewnętrzny może mieć gra świateł, emocje wynikające z sytuacji, tło, na którym się pojawiamy, czy też wewnętrzny nastrój i poziom zrelaksowania. Piękniejemy w oczach tych, którzy nas kochają, natomiast zamieniamy się w szkarady w spojrzeniach tych, którzy nam zazdroszczą i okazują wrogość. Teoria względności urody jest jednym z podstawowych aksjomatów.

Po raz ostatni zrobiłam sobie pełny makijaż wiele miesięcy temu. Nie mam cierpliwości do kosmetyki kolorowej, a szczytem moich możliwości jest czarna kreska pod okiem. W lustrze najczęściej sprawdzam tylko, czy się nie pobrudziłam w szale procesu twórczego i biegnę dalej. Salony fryzjerskie szerokim łukiem omijam od ponad 18 lat i samodzielnie znęcam się nad moimi włosami.

W owianych tajemnicą okolicznościach trafiłam w ręce profesjonalistek. Zmieniły mnie do tego stopnia, że podejrzewam, że nie rozpoznałabym samej siebie na ulicy. Ale, czy wyglądam lepiej po metamorfozie - kwestia gustu. Sami oceńcie.

Forum Mody

W ramach psychicznej regeneracji organizmu musiałam na chwilę zanurzyć się w morzu ludzi. Zdecydowanie nie nadaję się do chorowania i socjologicznej izolacji. W dniu 10 października 2013 r. wybrałam się do cudownie ożywionego reliktu socjalistycznej architektury na huczne otwarcie Forum Mody. Dawny budynek hotelowy przy ul. Konopnickiej 28 wygrał wieloletnią batalię z bezmyślną polityką urbanistyczną krakowskich urzędników, którzy chcieli zalać brzeg Wisły betonem i wybudować kolejne zamknięte quasinowoczesne blokowisko w tym miejscu. 

Towarzyszyła mi moja siostra Ewa i to właśnie ona jest autorką mojego wyjątkowo udanego portretu we wnętrzu nowego sklepu. Piękny fioletowy filcowany szal od Ani Piesio, właścicielki firmy Allegoria, cierpliwie czekał na swoją premierę na takim debiutanckim balu. Przykuwał spojrzenia, zbierał komplementy oraz prowokował pytania o swoje pochodzenie. Mimo szwajcarsko-serowych kształtów okazuje się bardzo ciepły. Jeśli Wam też się podoba i marzy Wam się podobny, odsyłam do sklepu jego autorki, gdzie można poprzebierać we wzorach i kolorach albo zamówić indywidualny projekt.

Dla mnie w takich wydarzeniach najważniejszy jest czynnik ludzki. Okazja spotkania się ze znajomymi to największy walor publicznych imprez. Przede wszystkim, pragnęłam pogratulować Grażynie Antoń własnego stoiska w promującym polskich twórców Forum Mody. Haft koralikowy nie ma przed nią tajemnic. O Grażynce, tworzącej pod marką Tipika, wspominałam już wcześniej, przy okazji relacji z wernisażu wystawy w Galerii Rozmaitości. Nie miałam, niestety, możliwości uczestniczyć w prowadzonych przez nią warsztatach, ale mam nadzieję, że przyszłość zmieni to niedopatrzenie.

Na miejscu spotkałam się również z moimi koleżankami, z którymi nadajemy na tych samych artystycznych falach: z Basią, Agnieszką i Ewą. Dodało to do miłego wieczoru szczypty ploteczek i wspominek.

z Grażyną Antoń                                                   Basia, Agnieszka, Ewa

Prace Grażyny ukrywały się w szklanych gablotach, więc trudno było zrobić im zdjęcie. Dodatkowo, utrudniał to tłum gości, którzy nie wiedzieć czemu, mylili mnie z kręglem i potrącali, ilekroć mój obiektyw złapał ostrość. Pozwoliłam sobie zatem na kradzież przykładowych fotografii biżuterii ze strony jej autorki, kierując się zasadą, że cel uświęca środki.

Źródło: http://tipika.pl/blog/

W Forum Mody największe wrażenie wywarły na mnie recyklingowe aranżacje. Jako Królowa Śmieci zwracam szczególną uwagę na dbałość o środowisko. Bardzo kreatywnie wykorzystano tutaj wanny do prezentacji biżuterii. Szeroki uśmiech na mojej twarzy wywołał dzwoneczek na drzewku z kapeluszami i okularami oraz karteczka z napisem: "Proszę użyć dzwonka, aby wezwać obsługę". Równie ciekawy okazał się kącik z meblami upcyklingowymi.

Mieszane uczucia natomiast wywołał u mnie występ, który przygotowali Prince Negatif oraz Lady Ma-ga. Z jednej strony ciekawe stylizacje sceniczne: on jako komiksowy robal, ona - skrzyżowanie Drug Queen z przerysowaną prostytutką. Do tego świetna gra świateł spotęgowana lustrami i podkreślona muzyką. Jednak z drugiej strony, powtarzalność gestów i dźwięków szybko wprowadziła monotonię, a po kilku minutach performance stał się po prostu męczący.