Teatr życia

Rozsypane sekundy

Trzepocą w agonii

Skrzydłami zapomnienia

Kiedy zamiatam je pod dywan

Podarta bura ścierka

Wypełnia codzienność 

Ironicznym śmiechem srok

Kiedy gram w karty z kalendarza

Zdeptany kwiat miłości
Usycha na hałdzie
Cmentarnego śmietnika
Kiedy żegnam swoje ideały 

Staję przed lustrem

W plastikowej ramie

Koryta słonych rzek

Zasypuję kremowym pudrem

Na nieprzespanych nocach

Maluję białą kreskę

Sztuczne uśmiechy

Przymierzam czerwoną szminką

Maskę spełnienia

Posypuję iskrzącym brokatem

Idę grać swoją rolę

Spadającej gwiazdy