W wyniku bezpośredniego kontaktu z Tęczowym Wężem, Najwyższą Istotą lub inną postacią z Czasu Snu człowiek może nabyć niezwykłe umiejętności. W ten sposób tłumaczone jest pozyskiwanie mocy przez australijskich czarowników. Określa się ich mianem Men of High Degree, a więc "ludzie wyższego stopnia". Funkcjonuje również pojęcie Clever Man, czyli "mądry człowiek".
Czarownik podczas inicjacji wyposażony zostaje w lepsze ciało, wiedzę oraz moc. Dzięki temu może widzieć duchy, latać lub błyskawicznie przemieszczać się w przestrzeni. Umiejętności telepatyczne, wizje i marzenia senne zsyłane przez duchy pozwalają mu obserwować zdarzenia w odległych miejscach. Może rozsyłać swoich wywiadowców – naguali, duchy pomocnicze w postaci totemów indywidualnych. Podróżuje w postaci duchów powietrznych, postrzeganych jako wiry. Może przybierać postać zwierzęcia. Może stać się niewidzialny i pojawiać się lub znikać, kiedy zapragnie. Przy użyciu magicznego sznura wspina się do nieba. Posiada władzę nad pogodą i moce znachorskie. Potrafi nie tylko leczyć chorych. Może zabijać przez wskazanie lub wycinanie tłuszczu z nerek czy wątroby.
Powołanie nowego czarownika odbywa się na trzy sposoby. Kandydat może być dostrzeżony w młodości jako obdarzony pewnym potencjałem albo szczególnie zainteresowany tematyką sakralną. Funkcja czarownika może być odziedziczona. Trzecią metodą jest wezwanie przez duchy zmarłych lub przez inne duchy.
Każdy czarownik jest normalnym, w pełni inicjowanym członkiem plemienia. Inicjacja drugiego stopnia zbliża go do sfery sakralnej oraz zwiększa możliwości czy zdolności. Następuje rytualna śmierć i odrodzenie, którym towarzyszy wymiana narządów wewnętrznych. Przekazanie mocy może nastąpić poprzez wskazanie pałeczką i zaklęcie przez innego czarownika lub przez ducha. Można sprawić, że magiczne substancje wnikną w ciało za pomocą pieśni. Duchy przodków ciskają włócznią, czuringą lub kijem-kopaczką dzieląc się swoją mocą. Siły sakralne muszą naruszyć integralność. Techniki inicjacyjne wiążą się z symboliczną śmiercią, dekompozycją i skeletonizacją. Kandydat może zostać utopiony albo połknięty przez Tęczowego Węża i wypluty. Podstawowym nośnikiem sakralnej mocy są kryształy kwarcu. Słabszą mocą cechuje się macica perłowa i sznury splecione z ludzkich włosów. Atrybutem wielu czarowników jest podłużna ozdoba w przebitej kości nosowej. Magiczna substancja zwiększająca osobistą moc może być wcierana. Duchy dokonują też operacyjnej wymiany organów. Ciała wielu czarowników pokryte są bliznami pomimo magicznego charakteru takich operacji. Z inicjacją wiążą się również podróże w zaświaty.
Podstawową działalnością australijskich czarowników jest uzdrawianie oraz wywoływanie chorób i śmierci. Mogą pełnić rolę kata plemiennego i wykonywać wyroki śmierci zlecone przez radę starszych. Podstawowym narzędziem do czarowania jest magiczna pałeczka. Choroby najczęściej leczy się poprzez wysysanie złych mocy. Do popularnych metod leczenia należy poszukiwanie duszy, która opuściła ciało. W praktykowaniu magii miłosnej w dużym stopniu specjalizują się kobiety.
* Artykuł opracowany na podstawie książki: A. Szyjewski, Religie Australii, Kraków 1998
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz