Bo (miłość) nie jedno ma imię

Podjęłam rękawicę rzuconą przez Srebrnolistkę. Temat miłosny. Pozornie banalny i oklepany, a jednak wciąż nie do końca zrozumiały, każdorazowo zaskakujący, posiadający niebotycznych rozmiarów arenę do fantastycznych nowych odkryć. Pierwszą koncepcją była eksploracja dziedziny najbardziej mi bliskiej, a więc stworzenie miłosnego wątku w biżuterii ze śmieci. Bajkowa kuleczka genialnej myśli zastukała do mojej głowy. Już wcześniej oplatałam nakrętki z butelek. Dwa dodatkowe gesty i powstało serduszko. Wielce z siebie zadowolona uruchomiłam upcyklingową linię produkcyjną.

A jednak w międzyczasie narodził się nowy pomysł. Los przypadkowo skrzyżował moje ścieżki z Pawłem, który podzielił się ze mną swoją historią miłosną. Powiało egzotyką. Ewelina uwielbia pandy i kolekcjonuje wszystko, co z nimi jest związane. A Paweł przy każdej okazji obsypuje ją maskotkami i innymi gadżetami właśnie z tym motywem. Teraz szykuje nową pandową niespodziankę dla swojej dziewczyny polując na kolejne egzemplarze pluszowych misiaczków. I tak zostałam zainspirowana do stworzenia pary zakochanych pand w hołdzie dla tego zagrożonego wyginięciem gatunku. Kolczyki Pan i Pani Panda wykonane zostały metodą filcowania na sucho z wełny czesankowej. Wyglądają na dobrze wykarmione, ale wbrew pozorom są leciutkie i nie obciążają ucha.

Moją zakochaną parkę można obejrzeć na blogu u Srebrnolistki, tam też można wyrazić swoją opinię na ich temat, a po obejrzeniu prac innych osób, wykonanych w ramach miłosnego wyzwania - do 13 lutego zagłosować na najlepszą.