Nad modrym Dunajem

Nigdy nie mogę oprzeć się pokusie porównania odwiedzanych miejsc z moim miastem. Kraków zawsze utrzymuje się w ścisłej czołówce pod względem dziedzictwa kulturowego i zasobów naturalnych. Niestety, zamiast ten potencjał wykorzystać i dążyć do zrównoważonego rozwoju, od wielu lat nasze władze stosują przestarzałe techniki zarządzania, dogęszczając zabudowę i likwidując tereny zielone. Ich zdaniem, najlepiej wypoczywać w galeriach handlowych.

Belgrad jest przykładem miasta, w którym to jakość życia mieszkańców należy do priorytetów. Wszechobecne parki i skwery znakomicie zostały wkomponowane w tkankę miejską. Wzorcowo zagospodarowano ruiny Twierdzy Kalemegdan, tworząc na jej terenie świetne warunki do wypoczynku i rekreacji. Wykorzystano również naturalne walory rzek, Sawy i Dunaju, oplatając ich brzegi ścieżkami rowerowymi, alejkami dla spacerowiczów i placami zabaw. Restauracje i kawiarnie na barkach oraz w budynkach poprzemysłowych współistnieją z dziką przyrodą. I właśnie ta dzikość w samym sercu wielkiej metropolii spodobała mi się najbardziej.