W poszukiwaniu San Escobar

Rewelacje na poziomie ekstrakcji nowych cząsteczek czy znalezienia nieznanych żyjątek nie robią żadnego wrażenia. Co innego epokowe odkrycie kraju, którego poziom rozwoju społeczno-gospodarczego znacznie przewyższa dokonania we wszystkich istniejących państwach. Postanowiliśmy sami poszukać drogi do raju, zwanego San Escobar. Do udziału w wyprawie zgłosiło się pięciu śmiałków: Beata, Marcin, Igor, Iza i ja. Kierowaliśmy się znakami namalowanymi na niebie przez samoloty. Wsiedliśmy do podmiejskiego autobusu i ruszyliśmy gdzieś na koniec świata.

Odkryliśmy Prowincję Petarda, jedyną część San Escobar, do której zagląda zima. Nasi nadworni rzeźbiarze, z rozmachem godnym producentów głów na Wyspie Wielkanocnej, odwzorowali ponad dwumetrową postać El Jasha, patrona tej pięknej krainy. Tym samym złożyliśmy hołd Waleremu Eljaszowi-Radzikowskiemu, który jako pierwszy artystycznie przebadał tutejsze doliny.

Przez chwilę poczułam się, jakbym stanęła na progu mojej zaplanowanej na wrzesień pielgrzymki. Mogłam poćwiczyć wypatrywanie muszli św. Jakuba przed wyruszeniem w drogę do Santiago de Compostela. Na każdym kroku czuwały nad nami świątki i kapliczki.

Podczas pierwszej styczniowej wycieczki podziwialiśmy piękno przyrody Doliny Mnikowskiej i sztukę współczesną świadczącą o ogromnej kreatywności tubylców.