Skąd poezja?

Kiedy milczę, mówię wierszem.

Zamienia się w słowo pierwsze

To, co kropką było w zdaniu

I w subtelnym wersów tkaniu

Barwna rodzi się opowieść.

Czarnych liter biegnie mrowie

Po metafor białych drogach.

Lekkie pióro, dar od Boga,

W pięciolinię znaki wznosi,

Kręci nimi wokół osi

Literackich drogowskazów.

Rozsypaną garść wyrazów

Łączy w całość klamra z tęczy,

A muzyka w strofach dźwięczy.

Skąd poezja? Ciągle pytasz.

Palce Twoje mocno chwyta,

papier plami... Skąd przychodzi?

Sama nie wiem. Zbędny podziw.

Może Muzy dotyk drżący

Myśli zmienia w potok rwący

I nie mogę słów zatrzymać?

Zapadam się. Tonę w rymach.

Już nic więcej nie napiszę...

Chcę się wtulić w nocną ciszę,

Lecz liryka tańczy w głowie

Nawet po zamknięciu powiek.