Rozdarta na pół

Szukam Ciebie na krawędziach tak nierównych,

Ostrych, zimnych, jak kamienie nad urwiskiem.

Już nie skleję dwóch serc pieśni w czar melodii.

Płynę sama łez leniwym rozlewiskiem.

Na tej skale dla mnie zamek stawiać chciałeś.

W fundamentach czas odsłania falsyfikat.

Mur z kłamstw pęka, więc nie patrzę już za siebie.

Płynę dalej, a ruiny kontur znika.

Nie przywołuj mnie ze starej fotografii.

Wciąż odbijasz się górami w szkle jeziora.

Twoje słowa, choć już zgasły, tworzą wiry,

A ja płynę... Nie utonę w gry pozorach...

* Oświadczam, że podczas tworzenie ilustracji do wiersza nie ucierpiała żadna fotografia. Podobnie jak słowa, obraz jest tylko iluzją.