Dramat w trzech oknach

Niesiemy echo

Dwóch serc w ciepłych wodach

Ona naczyniem

Ja esencją pragnień

Dla niej brzemieniem

Z godnością przyjętym

Nagle

Otwiera

Okno jak najszerzej

Z powiek zdejmuje

Lekkie płaszcze snów

A na tej bliźnie

Kładę krzyk

Bez walki

Ona mi wręcza kielich mlecznych piersi

Wiatrem

Rozwarte

Okno w bunt młodzieńczy

Z futryn wyrywa

Kruche tafle szkła

A wśród słów kamień

Rzucam w nią

Bez sądu

Ona łzą patrzy w kroków blade cienie

Okno

Ostatnie

Muchą brzmi na szybie

W myślach natrętnych

Płynie jad sumienia

Jest już 

Za późno

Na dialog o życiu

Klękam i odchodzę

Grzech marności trawić

Procesja Lajkonika

W oktawę Bożego Ciała

słychać śmiech i dzwonków hałas,

Kiedy na czele orszaku

Wędruje konik przez Kraków.

Na historii kartach śmiali

Flisacy się zapisali,

Co stawili opór wrogom,

Przed mordami i pożogą

Lud krakowski uchronili.

W hołdzie przodkom, od tej chwili,

Na Zwierzyńcu w dzień świąteczny

Tłum gromadzi się bajeczny

W legendarnym korowodzie.

(A na jeźdźca czarnej brodzie

Uśmiech losu zawieszony.)

Gołąb zrywa się spłoszony,

Gdy go pochód włóczków mija.

Brać Mlaskotów rytm wybija

Na bębenkach, skrzypcach, basach.

Lajkonik po mieście hasa,

Rozdaje szczęście buławą,

Raz na lewo, raz na prawo.

W tatarskie szaty odziany,

ze sztandarem rusza w tany.

Niski pokłon ksieni składa.

Do kramarek się zakrada,

I od każdej zbiera haracz.

Biegnie za nim dzieci chmara.

Garść cukierków sypnie konik

I już nikt go nie dogoni,

Gdy pospiesznie dalej zmierza, 

Tam, gdzie ratuszowa wieża

I gdzie puchar wina czeka

Na pół konia, pół człowieka.

Tekst został doceniony w konkursie "Wiersze ze Zwierzyńcem w tle". Na autorską prezentację zapraszam serdecznie podczas wieczoru poezji "Ubieranie Lajkonika", który odbędzie się 8 czerwca 2018 r. o godzinie 17:30 w Filii 26 Biblioteki Kraków, przy ul. Komorowskiego 11, przecznica z ul. Kościuszki.

Rudawy kosmyk Wisły

woda ma rozpuszczone włosy

myśli że wciąż jest młodą dziewczyną

ale każda kropla drąży zmarszczki

na osi przemijania

kiedyś

niesfornym kosmykiem muskała żyzną glebę

w królewskich ogrodach 

Henryk dla Anny krotofile stroił

a potem władcy betonu

zakopali żywcem kwiaty i zioła 

pod bezkształtnymi bryłami nowoczesności

kiedyś

obmywała stopy zakonnicom

gdy mełły ziarno modlitwy

i piekły chleb wiary

a potem inżynierowie

skazali młyn na śmierć głodową

żelbetową klamrą spięli niesforny kosmyk

tylko mniszki trwają na brzegu

wsłuchują się w serce Dzwonu Topielców

zaplątanego w wody włosach rozpuszczonych

Tekst został doceniony w konkursie "Wiersze ze Zwierzyńcem w tle". Na autorską prezentację zapraszam serdecznie podczas wieczoru poezji "Ubieranie Lajkonika", który odbędzie się 8 czerwca 2018 r. o godzinie 17:30 w Filii 26 Biblioteki Kraków, przy ul. Komorowskiego 11, przecznica z ul. Kościuszki.

Zorzynek rzeżuchowiec

Zorzynek rzeżuchowiec (Anthocharis cardamines) nazywany był motylem Aurory, rzymskiej bogini rozpoczynającego się dnia. Pomarańczowe plamy na przednich skrzydłach samca przypominają wschodzące słońce. Wyraźnie zaznaczony jest dymorfizm płciowy. Samica pozbawiona jest jest jaskrawych plam. Czarne kropki na każdym przednim skrzydle są u niej silniej zaznaczone, a przy wierzchołkach przednich skrzydeł występuje wyraźniejsze zaciemnienie niż u samca. 

Motyle można spotkać od kwietnia do czerwca. Po wyjściu z poczwarki żyją tylko przez ok. dwa tygodnie. W swoim krótkim, ale walecznym, życiu samce, poza życiem rodzinnym i przedłużeniem gatunku, bardzo angażują się w obronę terytorialną. Patrolują okolice i toczą powietrzne bitwy z potencjalnymi rywalami. Atakują również przedstawicieli innych gatunków. Jeden z uchwyconych na fotografii zorzynków wygląda na inwalidę wojennego.

Spód drugiej pary skrzydeł zorzynków ukazuje oliwkowozielone, marmurkowate wzory, zapewniające idealny kamuflaż. Wyglądają jak lustrzane odbicie przypadkowego bohatera drugiego planu, na którego nie zwróciłabym uwagi poza polowaniem na motyle. Mowa, oczywiście, o zorzynkowym przysmaku. Czosnaczek pospolity (Alliaria petiolata) to dwuletnia roślina. Liście i łodygi pachną czosnkiem, ale tylko w kuchni francuskiej pojawia się jako składnik sałatek. Wykorzystywana była również w medycynie ludowej do okładania trudno gojących się ran. A jeśli natraficie na mleko o nieco dziwnym, niezbyt przyjemnym smaku, istnieje duże prawdopodobieństwo, że to właśnie czosnaczek znalazł się w menu krowy.

Objawienia maryjne w Gietrzwałdzie

Szczególną rolę na mapie pielgrzymek odgrywają miejsca, w których objawiła się Matka Boża. W długi majowy weekend ruszyliśmy śladami kultu maryjnego. Na terenie Polski tylko jedno objawienie zostało uznane przez Watykan. Przez trzy miesiące w 1877 roku w Gietrzwałdzie na Warmii Maryja ukazywała się trzynastoletniej Justynie Szafrańskiej i dwunastoletniej Barbarze Samulowskiej. Zalecała wizjonerkom codzienną modlitwę różańcową. Przemawiała po polsku, chociaż ziemie te znajdowały się pod zaborem, a ludność poddawano przymusowej germanizacji. W zamian za gorliwą modlitwę obiecywała odzyskanie niepodległości przez Polskę i kres prześladowań Kościoła. Objawienia miały ogromne znaczenie dla odrodzenia się ducha patriotyzmu, wzmocniły również katolickie życie religijne. 

Wyzwanie międzykulturowe #3 Egipt

W trzeciej odsłonie wyzwania zapraszam do poszukiwania inspiracji w dorobku kulturowym Egiptu. Indie okazały się zbyt trudne, ale może egipskie wątki będą Wam bliższe. Pracę wykonać można w dowolnej technice, mile widziane popisy kulinarne i wszelkie inne formy twórczości, którymi lubicie się zajmować. Szczegóły w regulaminie: ---> REGULAMIN.

Najbardziej oczywistym skojarzeniem z cywilizacją starożytnego Egiptu wydaje się piramida. Podobne konstrukcje pojawiają się również w innych zakątkach świata, ale w programie szkolnym akcent położony jest na dokonania faraonów. Fantastyczną kopalnię pomysłów możecie znaleźć w krakowskim Muzeum Archeologicznym. W ramach ilustracji przykładowego rozwinięcia zadania zdecydowałam się na jaskrawy breloczek do kluczy w kształcie piramidy wykonany w technice makramy. Fotografie nieco zaburzają proporcje, jednak w rzeczywistości wszystkie boki podstawy i ścian są równe. Serdecznie zapraszam do zabawy. "Żabka" będzie aktywna od 1 do 30 czerwca, ale już teraz możecie tworzyć prace. Zgłaszać można wszystkie posty tematyczne opublikowane od 10 maja do końca czerwca, a w lipcu przeniesiemy się do Grecji i jej bogatego dziedzictwa kulturowego.

Urodzinowy konkurs poetycki

Małopolskie Dni Dziedzictwa Kulturowego świętują porcelanową rocznicę. Od dwudziestu lat odkrywają niezwykłe miejsca i podczas dwóch majowych weekendów otwierają podwoje zapomnianych zabytków, często tych niedostępnych dla turystów. Spacery po szlakach historii oraz rozmowy z gospodarzami obiektów pozwalają spojrzeć na naszą schedę z zupełnie innej perspektywy. Z okazji jubileuszu ogłoszono konkurs poetycki. Zadaniem uczestników było napisanie krótkich rymowanych życzeń urodzinowych. Werdykt jurorów uruchomił kumulację emocji. Szok, niedowierzanie, wzruszenie, radość, euforia. Okazało się, że zajęłam pierwsze miejsce. To już drugie podium literackie w tym roku. Przeznaczenia nie oszukam. Wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, że powinnam zostać Słynną Poetką.

W dniu urodzin pokłon składam

Waszej pracy w dwóch dekadach!

Sto lat życzę pasjonatom,

Którzy wiedzą swą bogatą

Chcą się dzielić! Tuż za progiem

Skarby leżą sercu drogie...

Zachwyćmy się wszyscy razem

Małopolskim krajobrazem,

Gdzie dziedzictwa piękne bryły

Dzięki Wam się odsłoniły!

Skąd poezja?

Kiedy milczę, mówię wierszem.

Zamienia się w słowo pierwsze

To, co kropką było w zdaniu

I w subtelnym wersów tkaniu

Barwna rodzi się opowieść.

Czarnych liter biegnie mrowie

Po metafor białych drogach.

Lekkie pióro, dar od Boga,

W pięciolinię znaki wznosi,

Kręci nimi wokół osi

Literackich drogowskazów.

Rozsypaną garść wyrazów

Łączy w całość klamra z tęczy,

A muzyka w strofach dźwięczy.

Skąd poezja? Ciągle pytasz.

Palce Twoje mocno chwyta,

papier plami... Skąd przychodzi?

Sama nie wiem. Zbędny podziw.

Może Muzy dotyk drżący

Myśli zmienia w potok rwący

I nie mogę słów zatrzymać?

Zapadam się. Tonę w rymach.

Już nic więcej nie napiszę...

Chcę się wtulić w nocną ciszę,

Lecz liryka tańczy w głowie

Nawet po zamknięciu powiek.